Αυτοτελείς Εκδόσεις

1. Realité historique et transcription littéraire: le cas de Constantin Théotokis, Université de Paris I (Panthéon Sorbonne), Paris 1987, 280 σ., δακτυλογραφημένη διδακτορική διατριβή.

Η δυνατότητα και οι τρόποι αναπαράστασης της κοινωνικής πραγματικότητας σε ένα λογοτεχνικό έργο, στη συγκεκριμένη περίπτωση στους «Σκλάβους στα δεσμά τους» του Κ.Θεοτόκη, αποτελούν τον κεντρικό θεωρητικό προβληματισμό της διατριβής.Τα θεματικά μοτίβα, ο χρόνος και τα πρόσωπα του μυθιστορήματος αποτελούν τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους στρέφεται η ερμηνευτική ανάλυση στην προσπάθεια να καταγραφεί η μεταμόρφωση του ιστορικού-πραγματικού γεγονότος σε αφηγηματικό. Ο τόπος και η εποχή αναφέρονται στην Κέρκυρα την περίοδο που εγκαταλείπει το φεουδαλικό παρελθόν της, που τη συνέδεε με τη Δύση, για να παρακολουθήσει, αναγκαστικά ύστερα από την ένωση των Ιονίων νήσων με την Ελλάδα, τις απόπειρες αστικοποίησης στα όρια του εθνικού κράτους.

• αναφορές 

2. Η Διάπλασις των παίδων (1879-1922). Το πρότυπο και η συγκρότησή του, Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας 15, Αθήνα 1987, 236 σ.

Στη μελέτη αυτή περιγράφεται και αναλύεται ο ρόλος και η σημασία ενός παιδικού περιοδικού που εκδιδόταν συνεχώς για επτά περίπου δεκαετίες. Η θεματική διαίρεση της εργασίας έγινε με βάση τέσσερις μεγάλες ενότητες που αφορούν την ηθική, την ιστορία, την πολιτική και τη γλώσσα. Γενικότερα η ύλη κατανέμεται στα εξής μέρη: Πρόλογος. Εισαγωγή. Παιδική «λογοτεχνία» ή λογοτεχνία «παιδική»;. Κεφ. Α΄. Δεδομένα και συγκρίσεις: 1. Τα πρόσωπα  2. Το περιοδικό  3. Οι αριθμοί  4. Τα ψευδώνυμα  5. Τα πρότυπα-Οι μεταφράσεις  6. Η ελληνική λογοτεχνία  7. Τα άλλα παιδικά περιοδικά  8. Οι αντιδράσεις.  Κεφ. Β΄. Ο διδακτισμός: 1. Τα ηθικά πρότυπα 2. Οι σχέσεις των δύο φύλων 3. Η παράσταση της κοινωνίας. Κεφ. Γ΄. Η ιστορία: 1. Χρήσεις και απηχήσεις 2. Τα γεγονότα: η προετοιμασία και οι αντιδράσεις. Κεφ. Δ΄. Η συγκρότηση των πολιτικών απόψεων: Η άρνηση και οι αντιστάσεις. Κεφ. Ε΄. Το πρόβλημα της γλώσσας. Επίλογος. Παράρτημα: «Η Διάπλασις των Παίδων» και η κριτική. Βιβλιογραφία. Ευρετήριο.

•  αναφορές 
• ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, Η ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ (1879-1922 ).TΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ (www.iaen.gr)

2^α. Η Διάπλασις των παίδων (1879-1922). Το πρότυπο και η συγκρότησή του, δεύτερη έκδοση, Αθήνα, Καστανιώτης, 1995, 230 σ.

Το βιβλίο περιλαμβάνεται στο: Κυρ. Ντελόπουλος,  Μελέτες για το Παιδικό Βιβλίο, Βιβλιογραφικές Προτάσεις του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, αρ. 15.

• αναφορές 

3. (σε συνεργασία) Η Βιβλιοθήκη του Γυμνασίου Σύρου. Κατάλογος εντύπων (1526-1920), Επιστημονικό και Μορφωτικό Ίδρυμα Κυκλάδων, Ερμούπολη 1989, 414 σ. [Εισαγωγή, Γενικό Ευρετήριο].

Στον Κατάλογο καταγράφονται τα έντυπα της Βιβλιοθήκης του Γυμνασίου Σύρου με χρονολογική σειρά (1601 τίτλοι). Το όνομα του συγγραφέα αποκαθίσταται στην πλήρη του μορφή, όπως και στην περίπτωση συντομογραφίας ή ψευδωνυμίας. Ακολουθεί η παράθεση του τίτλου. Στα σχόλια σημειώνονται οι διαστάσεις, ο αριθμός σελίδων, το δέσιμο κάθε αντιτύπου και ο αριθμός εισαγωγής του στη Βιβλιοθήκη.

Η ίδρυση και η εύρυθμη λειτουργία του Γυμνασίου Σύρου συνδέεται με την οικονομική άνθηση που γνώρισε η Ερμούπολη τον  19ο αιώνα. Ο αρχικός πυρήνας της Βιβλιοθήκης σχηματίζεται το 1835 από τις δωρεές των «φιλόμουσων» πολιτών και τις χορηγίες του δήμου, τις οποίες ακολουθούν εκείνες της κυβέρνησης. Η κρατική φροντίδα, που εκδηλώνεται κυρίως με την οργάνωση διάφορων βιβλιοαποστολών, δεν φαίνεται ωστόσο ικανή να στηρίξει τον θεσμό της σχολικής βιβλιοθήκης. Οι αγορές εντύπων συστηματοποιούνται στη διάρκεια του αιώνα και εμπλουτίζουν το υλικό της με έργα ποικίλου περιεχομένου. Παράλληλα με τις προσφορές των συγγραφέων ή των εκδοτών, ένας αριθμός εντύπων φαίνεται πως αποκτήθηκε ύστερα από τις υποδείξεις του υπουργείου Δημ. Εκπαιδεύσεως σχετικά με τη διδακτική σκοπιμότητα ορισμένων βιβλίων. Η συγκρότηση της Βιβλιοθήκης προβάλλει συγκεκριμένα πρότυπα παιδείας και αντανακλά τις αναζητήσεις της αστικής  ερμουπολίτικης κοινωνίας.

• αναφορές
• ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, Η ΒΙΒΛΙΟ ΘΗΚΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΥΡΟΥ. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΝΤΥΠΩΝ (1526-1920)

4. Τα πρόσωπα του παιδιού στην πεζογραφία (1880-1930), Ίδρυμα Ερευνών για το Παιδί, Αθήνα, εκδ.«Δωδώνη», 1991, 158 σ.

Στη μελέτη αυτή περιγράφεται και σχολιάζεται το αφηγηματικό πρόσωπο του παιδιού, όπως εμφανίζεται στα πεζογραφήματα των βασικότερων εκπροσώπων της "γενιάς του 1880''. Οι διαφορετικές εκδοχές της παιδικής ηλικίας παρουσιάζονται κατά συγγραφέα, με τη σειρά εμφάνισης στα γράμματά μας. Ο προεισαγωγικός χρονολογικός πίνακας παρακολουθεί τους σταθμούς της λογοτεχνίας μας σε αντίστιξη με τον αναπτυσσόμενο ρόλο του παιδιού, ενώ ο Βιβλιογραφικός οδηγός συγκεντρώνει στο τέλος και επισημαίνει τα έργα της περιόδου στα οποία το παιδί διατηρεί μια ενεργό συμμετοχή στο παρόν της διήγησης. Η διάταξη του υλικού ακολουθεί τη διαίρεση σε επτά κεφάλαια: α' . Το τέλος της ρομαντικής υπερβολής  β'. Το διήγημα και η ακμή της ηθογραφίας  γ'. Οι πεζογράφοι της ποιητικής γενιάς του 1880  δ'. Ο εκπαιδευτικός δημοτικισμός  ε'. Το αστικό πεζογράφημα  στ'. Το ξεπέρασμα της ηθογραφίας ζ'. Η κοινωνική αδικία.

• αναφορές

5. (σε συνεργασία) Βιβλιογραφία Γεωργίου Δροσίνη (Πρώτη Καταγραφή), Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, Αθήνα 1991, 286 σ.

Το έργο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει: 1. Τις αυτοτελείς εκδόσεις των έργων του Δροσίνη 2. Τα δημοσιεύματά του σε περιοδικά, ημερολόγια και εφημερίδες 3. Τα δημοσιεύματά του σε ανθολογίες και αναγνωστικά. Στο δεύτερο μέρος καταγράφονται οι κρίσεις και οι πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και το έργο του (συνολικά 2234 λήμματα). Στην προσπάθεια να καλυφθεί βιβλιογραφικά ένας περίπου αιώνας (1880-1980) ερευνήθηκαν τα περιοδικά της Αθήνας, του Πειραιά, της Αλεξάνδρειας, της Κωνσταντινούπολης κ.ά., τα ημερολόγια της συλλογής του Ε. Λ. Ι. Α. καθώς και μεγάλο μέρος αθηναϊκών εφημερίδων. Έμμεση πηγή αποτέλεσαν και όλες οι δημοσιευμένες βιβλιογραφίες των πεζογράφων και ποιητών της «γενιάς του 1880», οι υπάρχουσες καταγραφές και ευρετηριάσεις περιοδικών, καθώς και η αλληλογραφία των λογίων της εποχής.

• αναφορές

6. Ηγησώ (1907-1908). Ποιητική Έκδοση (1913-1914), Περιοδικά Λόγου και Τέχνης 2, Αθήνα, εκδ. «Διάττων», 1992, 70 σ.

Η έκδοση αυτή στοχεύει στην ευρετηρίαση, τον σχολιασμό και τη μελέτη δύο λογοτεχνικών περιοδικών, της «Ηγησώς» και της «Ποιητικής Έκδοσης», και περιλαμβάνει: 1. Την ταυτότητα των περιοδικών (τίτλος, υπότιτλος, ιδρυτές, τόπος έκδοσης, τυπογραφείο κλπ.)  2. Εισαγωγικά σημειώματα  3. Πίνακα περιεχομένων κατά τεύχη  4. Πίνακα περιεχομένων κατά συγγραφέα  5. Πίνακα προσώπων για τα οποία γίνεται λόγος  6. Ανθολόγια κρίσεων και πληροφοριών 7. Βιβλιογραφία.

Η «Ηγησώ» είναι το ποιητικό περιοδικό μιας διαλεκτής δεκάδας νεαρών φιλόδοξων ποιητών (Κ. Βάρναλη, Ν. Λαπαθιώτη, Λ. Παλαμά, Γ. και Φ. Πολίτη, Ρ. Φιλύρα κ.ά.), θαυμαστών και μιμητών, στα πρώτα τους φανερώματα, του Παλαμά. Το νεανικό επιχείρημα της  έκδοσής της δεν θα περάσει απαρατήρητο. Η «Ηγησώ» θα βρει γρήγορα την ευνοϊκή υποστήριξη από μερίδα του τύπου, ενώ παράλληλα θα εμπλακεί στις ιδεολογικές και γλωσσικές διαμάχες της εποχής. Ακολουθώντας το παράδειγμα της «Ηγησώς», κυκλοφορεί έξι χρόνια αργότερα η «Ποιητική Έκδοση» δημοσιεύοντας και αυτή αποκλειστικά ποίηση. Με το περιοδικό συνεργάζονται μεταξύ άλλων οι Ν. Λαπαθιώτης, Τ. Παπατσώνης, Λ. Παλαμάς και Κλ. Παράσχος. Αφήνοντας πίσω τη νέα «Αθηναϊκή σχολή» και εγκαταλείποντας συχνά τον ομοιόμορφο διακανονισμό των στροφών, το περιοδικό μπορεί δίκαια να διεκδικήσει τον ρόλο του στην ανάπτυξη της νεοτερικής ποίησης.

• αναφορές
•  ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, ΗΓΗΣΩ (1907-1908). ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ (1913-1914)

7. Υπουργείο Πολιτισμού. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, Γρηγόριος Ξενόπουλος. Πενήντα χρόνια από τον θάνατό του, Αθήνα 2001, 46 σ. [Χρονολόγιο. Αποσπάσματα έργων. Κριτικά σημειώματα. Πενήντα Χρόνια Μετά: Εκδόσεις - Μελέτες - Παραστάσεις]

To 2001 συμπληρώθηκαν πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Γρηγορίου Ξενόπουλου, μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές της λογοτεχνίας και της κριτικής στην ιστορία των γραμμάτων μας. Πρωτοπόρος στο αστικό μυθιστόρημα, στην ανανέωση της νεοελληνικής δραματουργίας, στη δημιουργία δύο διάσημων και μακρόβιων περιοδικών («Η Διάπλασις των Παίδων», «Νέα Εστία»), κριτικός που πρωτοστάτησε, μαζί με τον Παλαμά, στη διαμόρφωση του κριτικού λόγου της γενιάς του και συνέβαλε στην καθιέρωση μεγάλων μορφών της ελληνικής ποίησης και πεζογραφίας, αναγνωρίζεται σήμερα κυρίως ως θεατρικός συγγραφέας. Στο τεύχος αυτό που εκδόθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, στο πλαίσιο των επετειακών αφιερωμάτων σε Έλληνες λογοτέχνες, περιλαμβάνεται Χρονολόγιο της ζωής του συγγραφέα (1867-1951) στο οποίο καταγράφονται οι κυριότεροι σταθμοί της βιογραφίας του και της λογοτεχνικής του δραστηριότητας. Ακολουθούν αποσπάσματα από χαρακτηριστικά λογοτεχνικά και κριτικά έργα του, καθώς και μια επιλογή κρίσεων για τη δημιουργική του παραγωγή που έχουν διατυπώσει οι Κ. Παλαμάς,  Α. Τερζάκης, Α. Καραντώνης, Κ.Θ. Δημαράς και Π.Δ. Μαστροδημήτρης. Στην τελευταία ενότητα «1951-2001: Πενήντα Χρόνια Μετά», συγκαταλέγεται, ύστερα από σχετική έρευνα σε αρχεία και βιβλιοθήκες, μια ενδεικτική συγκομιδή κρίσεων και πληροφοριών για το έργο του που ακολουθούν μετά τον θάνατό του.

• αναφορές
• ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ. ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Συλλογικά Έργα

1. Μέλος της συντακτικής ομάδας στο: Ερευνητικό Πρόγραμμα Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Οι ιδέες - Τα πρόσωπα - Οι συλλογικοί φορείς - Τα έργα. Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Βιβλιογραφία 1945-1995[Γενική επιμέλεια, Δ. Γ. Αποστολόπουλος, Εμμ. Ν. Φραγκίσκος], Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Τομέας Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Αθήνα 1998, 316 σ.

Πρόκειται για συλλογικό έργο στο πλαίσιο ερευνητικού προγράμματος στο οποίο συγκεντρώνονται μελέτες που εκδόθηκαν αυτοτελώς ή δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους και αναφέρονται σε πρόσωπα, συλλογικούς φορείς και έργα που έπαιξαν ρόλο στην εμφάνιση και τη διάδοση των ιδεών του διαφωτισμού στον χώρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, των Επτανήσων και της ελληνικής διασποράς.  Η Βιβλιογραφία αυτή είναι η πρώτη γενική και συστηματική για το διάστημα 1945-1995.

• αναφορά

2.«‘Η τέρψις των παίδων’: Αναπαραστάσεις του παιχνιδιού στην ελληνική λογοτεχνία του 19^ουαιώνα», στον τόμο:Παιδί και Παιχνίδι στη νεοελληνική κοινωνία (19ος και 20ός αιώνας),  Ίδρυμα Ερευνών για το Παιδί, Αθήνα, εκδ. Καστανιώτη, 2000, σ. 253-303.

Στα όρια της σκέψης του παιδαγωγικού ουμανισμού το παιχνίδι συνδέεται με την εκπαιδευτική πρακτική, τη φυσική άσκηση και την απόκτηση γνώσεων. Η περιγραφή του παιχνιδιού στα έργα της παιδικής λογοτεχνίας προϋποθέτει διαφορετικές αναζητήσεις και εκφράζει άλλους παιδαγωγικούς και αισθητικούς προσανατολισμούς. Στις πρώτες μορφές της παιδικής λογοτεχνίας του 19^ουαι., με την κυριαρχία του διδακτισμού, το παιχνίδι γίνεται αποδεκτό σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο και με ορισμένους όρους. Στα κείμενα των σχολικών εγχειριδίων, των παιδικών περιοδικών εντύπων, αλλά και στα πρώιμα έργα της παιδικής λογοτεχνίας το παιχνίδι αντιμετωπίζεται με δυσπιστία και συνδέεται με την επίτευξη ενός απώτερου και χρήσιμου χρόνου. Στις αυτοβιογραφικές σελίδες και κυρίως στις αφηγηματικές συνθέσεις των πεζογράφων της «γενιάς του ’80», με την κυριαρχία της ηθογραφίας και της πρόθεσης της αναπαράστασης του πραγματικού, το παιχνίδι αναδεικνύεται σε βασική συστατική ιδιότητα της παιδικής ηλικίας.

• αναφορές
•  ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, «Η ΤΕΡΨΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ»: ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ

3.«Η παιδική λογοτεχνία στο νηπιαγωγείο: στερεότυπα και αποκλίσεις», στον τόμο: Λογοτεχνικά Βιβλία στην Προσχολική Αγωγή, Εκδόσεις της Σχολής Ι.  Μ.  Παναγιωτόπουλου, Αθήνα 2001, σ. 79-85.

Τη θεμελιώδη σημασία της παιδικής ηλικίας στη διαμόρφωση της μελλοντικής αναγνωστικής συμπεριφοράς αναγνωρίζουν και οι πρόσφατες ερευνητικές εργασίες που σχετίζονται με τις θεωρίες της ανάγνωσης διακρίνοντας ένα σαφή ρόλο, τον ρόλο του «αναγνώστη ως παίκτη», για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Η προσφορά πλούσιων, ποικίλων και διαφορετικών δειγμάτων προφορικής και γραπτής γλώσσας αναδεικνύεται σε μια βασική προτεραιότητα.  O εκπαιδευτικός, στην περίπτωσή μας ο νηπιαγωγός, καλείται να μετατραπεί από παντογνώστης αφηγητής σε συντονιστή μιας διαδικασίας προσέγγισης του λογοτεχνικού έργου απαγκιστρωμένης από τον έλεγχο του κειμένου και των παιδιών.

• αναφορά
• ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ   ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ: ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ

4. «Η Λογοτεχνία του 19^ου αιώνα [Ο Σολωμός και η Επτανησιακή Σχολή. Η Λογοτεχνία του Αγώνα. Οι Φαναριώτες και η Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή. Οι απαρχές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής και η γενιά του 1880]», στον τόμο:Η Ελληνική Λογοτεχνία Από τον Όμηρο έως τις μέρες μας, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 2005, σ. 123-152. Πρόκειται για νέα αυτοτελή έκδοση από τον τόμο «Παγκόσμια Λογοτεχνία» της Εκδοτικής Αθηνών.

Πρόκειται για ένα συλλογικό τόμο που περιλαμβάνει περιεκτικές αλλά πλήρεις ιστορίες των εθνικών λογοτεχνιών με αναφορές στους εκπροσώπους, τα λογοτεχνικά είδη, τις σχολές και τα κινήματα. Από την ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας (από τα ομηρικά έπη έως τη λογοτεχνία του 20ού αιώνα) η μελέτη μου παρουσιάζει τη νεοελληνική λογοτεχνία, ποίηση και πεζογραφία, του 19ου αιώνα. Ειδικότερα αναφέρεται στον Σολωμό και την Επτανησιακή Σχολή, στη λογοτεχνία του Αγώνα, τους Φαναριώτες και την Παλαιά Αθηναϊκή Σχολή καθώς και στις απαρχές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής και τη "γενιά του 1880". Παρουσιάζονται τα πρόσωπα και το έργο τους, παρακολουθείται η εξέλιξη των ειδών και η επίδραση κινημάτων όπως ο ρομαντισμός, ο ρεαλισμός και ο νατουραλισμός, ενώ επισημαίνονται οι κύριοι σταθμοί της ιστορικής πορείας της λογοτεχνίας μας.

• αναφορές    
• ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ, Η ΛΟΓΟΤΕ ΧΝΙΑ ΤΟΥ 19ου αι. 

Επιμέλειες Συλλογικών Τόμων

1. (σε συνεργασία με την Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού) Επιμέλεια και Εισαγωγή στο:Ο Νατουραλισμός στην Ελλάδα. Διαστάσεις - Μετασχηματισμοί - Όρια, Μελέτες και Έρευνες-2, Ελληνική Εταιρεία Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, Αθήνα, εκδ. Μεταίχμιο, 2008, 314 σ.

Στο συλλογικό αυτό έργο εξετάζονται οι διάφορες πτυχές του Νατουραλισμού, ενός σημαντικού λογοτεχνικού ρεύματος, που  με κύριο  εκπρόσωπο τον Εμίλ Ζολά αναπτύχθηκε στη Γαλλία και διαδόθηκε σε όλη την Ευρώπη στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Οι μελέτες  που περιλαμβάνονται αναφέρονται στον Ζολά και το έργο του, στη μορφή που πήρε ο Νατουραλισμός σε ξένες λογοτεχνίες, στη σχέση του ρεύματος αυτού με ομόλογα ρεύματα όπως ο ρεαλισμός και ο βερισμός και στην επίδραση που άσκησε σε άλλες τέχνες, όπως είναι το θέατρο, η ζωγραφική ή η μουσική (όπερα), κυρίως όμως εξετάζουν την πρόσληψη του Νατουραλισμού από τη νεοελληνική κριτική  και  τη νεοελληνική λογοτεχνία.

• αναφορές

2. (σε συνεργασία με την Τζίνα Καλογήρου) Επιμέλεια και Εισαγωγή στο:Η Δύναμη της Λογοτεχνίας. Διδακτικές προσεγγίσεις - Αξιοποίηση διδακτικού υλικού(Δημοτικό - Γυμνάσιο - Λύκειο),Αθήνα, εκδ. Gutenberg, 2013, 326 σ.

Οι εργασίες του συλλογικού αυτού τόμου αναδεικνύουν το πολυσχιδές και ευρύ ζήτημα της διδακτικής της λογοτεχνίας και της ευρύτερης διάχυσής της στην εκπαίδευση. Οι συνεργάτες του τόμου προσεγγίζουν μεταξύ άλλων μέσα από το πρίσμα ποικίλων λογοτεχνικών θεωριών και διαφορετικών διδακτικών τεχνικών κείμενα ποιητικά (Σεφέρης, Γκάτσος), τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ, το νεοελληνικό μυθιστόρημα της λεγόμενης γενιάς του '30 (Κοσμά ΠολίτηΛεμονοδάσος), το μυθιστόρημα για παιδιά του ανατρεπτικού συγγραφέα Roald Dahl και το εικονοβιβλίo. Το διδακτικό υλικό, το οποίο παρουσιάζεται και αξιοποιείται σε όλες τις εργασίες εμπλουτίζει σημαντικά τη μαθησιακή διαδικασία, αλλά και τις ερμηνευτικές προοπτικές του κειμένου.

•  αναφορά

Βιβλία Για Την Εκπαίδευση

1. Μέλος της συγγραφικής ομάδας (Α. Κατσίκη-Γκίβαλου, Γ. Παπαδάτος, Β. Πάτσιου, Δ. Πολίτης, Θ. Πυλαρινός): Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Γ΄και Δ΄Δημοτικού, Στο σκολειό του κόσμου, ανάδοχος συγγραφής Ελληνικά Γράμματα, Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα 2006, 183 σ.

Το Ανθολόγιο αυτό αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στο Δημοτικό Σχολείο που ενσωματώνει τις σύγχρονες αναγνωστικές θεωρίες και τις θεωρίες της μάθησης. Κάθε κείμενο (ποιητικό ή πεζό) συνοδεύεται από πλούσιο εικαστικό υλικό, ερμηνευτικό γλωσσάριο (όπου είναι απαραίτητο), δραστηριότητες που στοχεύουν στην ανάδειξη του μαθητή σε ενεργό και δημιουργικό αναγνώστη, σύντομο βιογραφικό σημείωμα των συγγραφέων και  παραπομπές σε παράλληλα κείμενα που προωθούν την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας.

2. Μέλος της συγγραφικής ομάδας (Α. Κατσίκη-Γκίβαλου, Γ. Παπαδάτος, Β. Πάτσιου, Δ. Πολίτης, Θ. Πυλαρινός): Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο,Ανθολόγιο Λογοτεχνικών Κειμένων Γ΄και Δ΄Δημοτικού, Στο σκολειό του κόσμου. Βιβλίο Δασκάλου. Μεθοδολογικές Οδηγίες, ανάδοχος συγγραφής Ελληνικά Γράμματα, Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, Αθήνα 2006, 57 σ.

Στο Βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά σε όλα τα κείμενα του Ανθολογίου, παρέχονται πρόσθετες πληροφορίες που συμβάλλουν στην κατανόησή τους και προτείνονται συμπληρωματικές δραστηριότητες που επιτρέπουν τη διαθεματική σύνδεση με άλλες γνωστικές περιοχές και αξιοποιούν τη συνθετική σχέση μεταξύ των τεχνών και τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Για κάθε ενότητα καταγράφεται μια διδασκαλία με τις αντίστοιχες εναλλακτικές προσεγγίσεις, ενώ στο τέλος παρατίθενται Ερμηνευτικό λεξιλόγιο όρων και Βασική Βιβλιογραφία.

Εθνικό και Καποδιστριακό

Πανεπιστήμιο Αθηνών

ΒΙΚΥ ΠΑΤΣΙΟΥ

ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ

Νεοελληνικής Λογοτεχνίας

Γραφείο:

Ιπποκράτους 20, Αθήνα

Τ.Κ. 106 80

Τηλ.:210.36.88.542

210.36.88.544

National and Kapodistrian

University of Athens

VICKY PATSIOU

PROFESSOR

of Modern Greek Literature

Office:

20, Hippokratous Str, Athens

P.C. 106 80

Tel.:0030210.36.88.542

0030210.36.88.544